woensdag 3 juli 2013

Isa


Hoe gaat Isa er mee om
We zijn al weer weken verder en intussen is de grote vakantie aangebroken.
Deze week doen ze alle drie mee met de kindervakantieweek, daar genieten ze enorm van.
Margrit en ik helpen en zien ze alledrie stralen van plezier. Een mooiere manier om de vakantie te beginnen met kinderen kan ik me niet voorstellen.


Het gaat nog steeds erg goed met Isa. "Je ziet of merkt er niks van" horen we af en toe en dat is ook zo.
Geen lichamelijke klachten en in het algemeen vrolijk.
Isa trekt zich iets meer terug. Waar ze eerst bij ons in de keuken een filmpje op de Ipad keek, doet ze dat nu in haar uppie in de computerkamer. Wat ook opvalt is dat het korte lontje, of eigenlijk moet ik zeggen "het kruitvat" nu na 7 maanden weer terug is. Ze kan volledig ontploffen als ze gefrustreerd wordt in wat ze "nu" wil. Dit kennen we van de maanden voor de diagnose en de periode van de behandelingen. Sinds zo'n beetje het eind van de behandeling was het explosiegevaar sterk verminderd en gebeurde dit eigenlijk niet meer. Wij denken dat dit erop duidt dat ze zich toch af en toe wat minder energiek en lekker voelt.

De Hemel


Net als anderhalf jaar geleden vroeg Isa, wat er gebeurt als je dood gaat. Ook nu hebben we verteld dat we dat niet weten, maar dat daar verschillende ideeën over zijn. Sommigen geloven dat je weer terugkomt, sommigen geloven in de hemel en andere geloven dat er niets na de dood is. Op een zondagmorgen stond Margrit onder de douche en Isa kwam er ook bijstaan. Ze begon er nog eens over. Margrit vertelde weer dat sommigen geloven dat je terugkomt als iemand anders. "Dat is echt maar bij sommigen, echt maar bij heel sommigen, hoor" antwoordde Isa. "en sommigen geloven in de hemel" vervolgde Margrit. "Ja, dat denk ik ook, want daar zijn ook andere kindjes waarmee ik samen kan spelen; De oudste is dan de juf".

In een onbewaakt moment zei ze tegen Margrit " Als ik groot ben wil ik prinses worden..., hoe doe je dat mamma?"; Margrit antwoordde: "Dan moet je met een prins trouwen". "Oh nee,ik wil later dierendokter worden ...". Ze was even stil om te vervolgen met: "Dat kan helemaal niet, want dan ben ik dood. "ja, dat is ook zo" zei Margrit. Weer even stil: "Ohh maar dan word ik toch gewoon dierendokter in de hemel, daar zijn ook dieren: vogels, honden". "Ja inderdaad", zei Margrit, "maar mamma is daar niet, hè". "Dan kom jij toch ook gewoon als je dood bent" antwoordde Isa.
Ongelofelijk hoe praktisch Isa hier mee om gaat. Toch beseft ze ook dat het heel verdrietig is dat ze er straks niet meer is. We merken dat aan verschillende dingen. Toch wil ze, als wij het aankaarten, het daar bijna niet over hebben

Verder
We hebben voor ons vijfen hulp gezocht, hoe we samen kunnen omgaan met het feit dat Isa dood gaat. Gaan we Isa ons verdriet door de keel duwen? we willen daar liever op een andere manier samen in zijn. Gesprekken voor ons en spelenderwijs met de kinderen. Lot kan er echt verdrietig om zijn. Joppe is iets ondoorgrondelijker en vindt het moeilijk om het er over te hebben. Als hij het er niet over heeft is het er ook niet voor hem. Wij hebben veel aan elkaar.

Intussen hebben we op een mooie middag in Olst hele mooie foto's laten maken, door een kennis van mijn zus, Judith.
Eerst een vrije verkleedpartij waar ze alle drie als ware diva's zijn vastgelegd. Daarna buiten op een schitterende plek in de uiterwaarden van de Ijssel.
We willen graag herinneringen aan een stralende Isa en ons vijfen vastleggen. Dat is deze middag fantastisch gelukt.

Isa is zo vrolijk, ze straalt veelvuldig en kan zó enorm genieten van bijvoorbeeld de kindervakantieweek, of een privé dansvoorstelling voor mama en papa. Wij merken alle twee dat we dat soort momenten op onze harde schijf willen branden.