dinsdag 17 september 2013

Super opkikkerdag

Isa
Het gaat nog steeds erg goed met Isa, de situatie is vrijwel stabiel gebleven.
De laatste weken, klaagt ze af en toe over een pijntje hier of daar en moeten we haar soms weer is dragen. Margrit en ik hebben de indruk dat ze iets bleker is en een tikkeltje anders uit haar ogen kijkt. Dit wel tegen de achtergrond van een energieke meid die overal aan mee doet, waar het leven met volle schaterlachen vanaf bruist. Ze gaat "gewoon" naar school en heeft vooral goede zin.


Een super opkikkerdag
Trrrrriiing 19 Augustus 7.15: Het was zover. De super opkikkerdag.
Twee weken eerder waren Ingrid en Willie, de twee vrijwilligers die onze Super opkikkerdag gingen organiseren, aangeschoven aan de keukentafel. In anderhalfuur tijd werden we vakkundig uitgevraagd en hebben we alle vijf verteld wat we leuk vinden en wat we graag zouden willen. De dolfijnen en de sportwagens vlogen over tafel.
En nu was het zover. Wat zouden ze er van gemaakt hebben?

We stapten in de bus en onze gedisciplineerde kinderen keken pas na 30 seconden in de, zo bleek, goed gevulde rieten picknick mand: snoep, fris en chips. Op de vraag van 1 van de kinderen of ze chips mochten, kwam het antwoord: maar jullie hebben toch nog niet ontbeten? Op dat moment stopten ze voor..." Het tramstation" het sjiekste restaurant in heel Erp. Wij werden aan de rijkelijk gedekte ovalen tafel gezet. De kinderen wisten even niet waar ze moesten kijken: Harde broodjes, croissants, krentebollen, crackers, beschuit, een schaal met cupjes jam, pindakaas, chocopasta en de hele familie de Ruijter. Een mooi feestelijk begin. Dit is niet toevallig ook het restaurant voor het bruiloftsdiner, maar daarover in een volgende blog meer.

Dolle fijnen
Na bijna twee uur NoordNoord-West stapten de kinderen blij verrast uit bij het Dolfinarium. Voor Margrit en mij was dit het enige onderdeel dat ons verklapt was.
Isa en Lot mochten samen met een trainer een dolfijn aaien, en hem enkele kunstjes laten doen. Joppe bleef beteuterd en teleurgesteld achter. Een trainer merkte dat op en nam hem mee om met een andere dolfijn met een bal (en nogal wat water) over te gooien. Drie stralende glimlachen en af en toe een schaterlach, wauw. Na een lekker broodje volgde een fantastische dolfijnenshow, waar de schoonheid van moeder aarde multimediaal telkens de link tussen de acts vormde.

Na het aaien van de roggen, wat ze toch ook heel leuk vonden volgde het toneelstuk van de zeeleeuwen, Joppe en isa zaten te schateren en Lot had een brede glimlach.

Het leger
Snel met de bus verder, de dames werden gedropt bij een schoonheidssalon. Joppe en ik reden samen met Willie nog een kwartier verder naar ... de Prinses Margriet Kazerne. Joppe was al helemaal opgewonden van de bordjes "niet betreden, schietbaan". Zijn wens "rijden in een legervoertuig" leek uit te gaan komen: We werden opgewacht door een militair in uniform met een Jeep. Joppe was al blij, toen ineens bleek dat dit slechts een opstapje was. De jeep bracht ons naar een YPR een soort tank van de genie, zonder kanon. "Deze mannen willen graag een stukje meerijden, kan dat?" Vroeg onze jeepbestuurder. "Geen probleem" was het antwoord in vakjargon. Joppe kreeg een plek achter de chauffeur. Hij stond in een appart mangat op een stoel, zodat hij met zijn hoofd boven het pantser uitstak. Ik stond op de plek van de schutter en kon zijn brede glimlach van opzij goed zien. We reden de kazerne af en gingen, gevoelsmatig, vol gas over een rulle zandweg, door het bos en langs de hei. Wat een power!! Onderweg zagen we militairen met geweren en mitrailleurs die op Bivak waren. Onderweg stopte de chauffeur en vroeg of Joppe wilde sturen. Nou ehh Ja. joppe mocht bij de chauffeur op schoot:" Vet cool".
Ze stopten nog een paar keer en beantwoorden Joppe en mijn vragen. Ze waren beiden meerdere malen uitgezonden en vertelden daarover: Over mijnen opsporen en onschadelijk maken, patrouilleren in Afganistan en de soorten munitie van de YPR. Ook omdat ze uit eigen ervaring spraken, sprak het erg tot de verbeelding. Bij afscheid terug op de kazerne kreeg Joppe een leuk kado met o.a. twee doosjes noodrantsoenen. Daar heeft hij een volle week elke dag een paar dingen van gegeten of gedronken. Zat ie in z'n uppie buiten in de tuin bouillon of powerdrink te drinken, want ja "dat doen ze in het leger ook buiten". Als Joppe het over de opkikkerdag heeft dan heeft hij het over "Het leger", hij kon ook niet wachten om het op school te vertellen. Het heeft duidelijk heeeeeel veeeel indruk gemaakt.


Schone dames
Terug bij de schoonheidssalon in Ede wachten ons drie stralende dames op. Bij Margrit en Isa waren de haren en nagels gedaan. Bij Margrit vielen de nagels erg op, ook omdat ze ze werkelijk nooit lakt. Tot haar verassing bleef dit meer dan twee weken onbeschadigd. Isa had erg mooie staartjes in haar haren waardoor haar gezicht heel anders uitkwam. Heel leuk om te zien. Lot had gevraagd of ze in plaats van het nagels lakken, make up kon krijgen. Samen met de opgestoken pony en de knot, was dat erg geslaagd. Lot lijkt dan gelijk drie jaar ouder. Even schrikken.
De dames waren ook enorm verwend met een High Tea. Etagiaires vol verfijnde heerlijkheden met o.a. erg lekkere chocolaatjes. Joppe en ik werden uitgenodigd onszelf te helpen, er was nog veel over. Lekker!!
inmiddels stond er buiten een rode ferrari. Tot mijn grote ontsteltenis mocht Margrit meerijden. ik mocht samen met de kinderen in het busje mee naar de volgende halte.

Ambachtelijk Banket
Die volgende halte bleek in Velp te zijn, bij Banketbakkerij Teunissen. Ja dat mag in dit geval gerust met een hoofdletter.
We liepen door een uitnodigende winkel en kwamen na twee trappen in een grote bakkerij.
Alleen al van de inrichting en de apparaten droop het Ambacht af: schappen vol met flessen en blikken, confitures, siropen, dozen met taartversieringen van o.a. marsepein, een apparaat dat liters chocolade vloeibaar hield, grote beslagmixers met banketroom etc. Lot, Joppe en Isa mochten elk een slagroomtaart maken en versieren, beginnend met een kant en klare cake (het kapsel). De bakker deed elke stap voor en legde uit waarop te letten.
Dat commentaar was vooral voor ons erg leerzaam en leuk. Tuurlijk zit er verschil tussen de taart van de Hema en van zo'n ambachtsman, maar waar dat hem in zit, behalve dan de arbeidsuren, zou ik vooraf niet hebben kunnen vertellen. Nu wel.Één voorbeeld: Ons viel op dat we allemaal de marsepein lekker vonden, terwijl we die normaliter uit de weg gaan. Marsepein is gemaakt van suiker en amandelen. Hier was het 3 delen amandelen en 1 deel suiker, terwijl dit vaak 1 op 1 is.
De kinderen vonden het heerlijk om met slagroom te smeren en hun taart te versieren. Margrit en ik waren erg onder de indruk van de vingervlugheid en het vakmanschap van de (Banket)bakker.
Resultaat drie dozen met niet alledaagse, heerlijke slagroomtaarten en leerkrachten die informeren of er nog is zo'n opkikkerdag volgt. Zelf hebben we de dag erop ook nog met oma zoet nagesnoept, mmmm.

Sportwagens

Buitengekomen om op weg te gaan naar een diner in Uden, werden wij wederom verrast. Ditmaal met 4 (bijna) supersonische bolides: een porche GT3 en 991 en twee geweldige ferrari's met elk 510 Pk! Je weet wel zo'n ferrari waar je de motor door een doorzichtige plaat kunt bewonderen.
Ditmaal moest Margrit met de bus mee en mochten de kinderen en ik in de snelheidsmonsters. in de hoop op enige clementie van de ordehandhavers, lieten ze ons af en toe voelen tot wat voor versnellingen de auto's in staat waren. Ik ben niet zo'n freak, maar oh wat is dat leuk, even inhalen, even beetje gas bij op de uitvoegstrook.
Halverwege zijn we nog een keer van auto gewisseld, om alle smaken te proeven. Op het marktplein van Uden stapten vier vrolijke met adrenaline geladen glimlachen op Margrit af. Erg leuk ook om te horen dat de bestuurders "om niet" meereden. Echt een heel bijzondere ervaring. Nu maar flink sparen. Op de markt tot slot op eigen verzoek nog een fotoshoot: Voor, naast en in de auto's. Liep het zo mooi geplande programma toch nog een half uur uit.

Tapas
Deze fantastische dag werd afgesloten met een heerlijke maaltijd bij Verhoeven. Lekker al die verschillende smaken door elkaar. Vooral heel leuk hoe de obers "Het draait om ons" gevoel dat er de hele dag al was, wakker hielden.
Zo mochten Joppe, Isa en Lot de allerlaatste tapas: De toetjes, zelf maken.

Om kwart over elf legden we drie volledig in alle opzichten verzadigde kinderen in bed.

Wat kan een dag toch bijzonder zijn. Ongelofelijk hoe zo'n beetje alles wat we twee weken eerder, met zijn vijfen hadden geroepen, in die dag opgenomen was. ingrid en Willie, ook op deze plek: Onze complimenten en grote dankbaarheid.