donderdag 9 augustus 2012

Dank aan Erp en de Erpse Krant

Dank
Al eerder  hebben wij in deze blog geprobeerd over te brengen wat de betrokkenheid en hulp vanuit onze omgeving betekend. Het heeft het voor ons een stuk gemakkelijker en draaglijker gemaakt.
De Stichting heeft ons een grote zorg uit handen genomen en wij zijn deze vijf mannen met een groot hart hier enorm dankbaar voor.

In onze lokale heraut: "De Erpse Krant" heeft het stichtingbestuur van "Isa gaat ervoor" bij afsluiting van de fondsenwerving een heel raak geformuleerd woord van dank en trots gepubliceerd.
Dit artikel van Jeroen Vissers beschrijft ook heel goed onze dankbaarheid en trots, daarom willen wij dat graag hier delen.


Erpse krant d.d. 28-6-2012, Jeroen Vissers 
Bedankt en een diepe buiging van respect

Een half jaar geleden stelden we onszelf als Stichting Isa Gaat Ervoor als doelstelling om 60.000 euro op te halen voor het goede doel: bijdragen aan de genezing van Isa Peters. Vandaag melden we, met gevoelens van trots en respect, dat we dit bedrag hebben gehaald.

Het is nog geen half jaar geleden dat we met een paar mensen de hoofden bij elkaar hebben gestoken om te bekijken hoe wij een deel van de zorgen van onze dorpsgenoten Arjan en Margrit weg zouden kunnen nemen. Om er voor te zorgen dat zij zich volledig zouden kunnen richten op hun zieke dochter Isa. En dat zij zich niet meer zouden hoeven te bekommeren om de naar schatting 60.000 euro die nodig zou zijn om hun dochter de nabehandeling in Amerika te geven die de kans op herstel groter zou maken.
Het zou lastig zijn. Daar waren we ons terdege van bewust. 60.000 Euro ophalen. Een ongekend hoog bedrag. Wetende weliswaar dat Arjan en Margrit zelf het hart op de goede plek hebben zitten. Altijd voor een ander klaar hebben gestaan. En actief betrokken zijn bij het Erpse verenigingsleven. Maar toch? Hoe groot zou Erp zijn?
Aan ideeën voor acties en evenementen geen gebrek. Maar, zo verzochten Arjan en Margrit ons vanuit hun aanvankelijke schroom om hun ‘probleem’ met de gemeenschap te delen, laat het dan vooral initiatieven zijn waar iets tegenover staat. Laat het geen ongebreidelde bedeltocht zijn naar dat eindbedrag, maar als mensen bereid zijn om ons te steunen, laat hen daar zelf ook iets positiefs uit halen. Vermaak. Plezier. Een goed gevoel.

Illusie
Het idee was aanvankelijk dat we als stichting de regie over de activiteiten zouden bewaken. Dat bleek al heel snel een illusie te zijn. We werden compleet overdonderd door de golf aan initiatieven die loskwam. Kleine initiatieven. Kinderen die hun zakgeld af kwamen geven. Of het geld dat ze hadden verdiend met een heitje voor een karweitje. Volwassenen, verenigingen en bedrijven die spontaan doneerden, wat vaak gepaard ging met hartverwarmende steunbetuigingen. Tot aan bewoners van het Simeonshof die kaarten maakten en verkochten.
Grotere initiatieven ook. Door jong en oud georganiseerd. En door jong en oud bezocht of gesteund. Het Love Today feest bij Café Schansoord, de BraderIsa op en rondom het schoolplein, I-Pop in Zaal Van Haandel en natuurlijk de sponsorlopen van de basisscholen. Met uiteindelijk als grote finale de tennismarathon op het sportpark aan de Watermolenweg, waar we als stichting bij de reeds gestarte organisatie aan hebben mogen sluiten.
Nog geen zes maanden verder zijn we nadat we voor het eerst bij elkaar zijn gekomen. En met ongelofelijk veel trots en een diepe buiging van respect naar iedereen die zich de afgelopen maanden op wat voor manier dan ook voor dit doel heeft ingezet, mogen we via deze weg melden dat we als stichting in totaal 86.732 euro hebben opgehaald. Meer, veel meer, dan waar we op hadden ingezet. Meer, veel meer, dan we hadden gehoopt.

Hoe verder?
Sinds eind vorig jaar heeft Isa veel te verduren gekregen. Ze onderging kuren. Bestralingen. Verbleef dagen achtereen in het ziekenhuis. Geïsoleerd. Alleen. En dat als meisje van vier jaar oud. Maar ze sloeg er zich doorheen. Glansrijk. Hoop gevend aan de mensen om haar heen. En gesteund, wie weet, door de reacties en acties in haar dorp; in ons Erp. Want hoe je het ook wendt of keert: Isa werd een beetje van ons allemaal. En haar hartewens - en die van de mensen om haar heen - om beter te worden, werd de onze.
Op dit moment is Isa in Amerika, waar zij gedurende een half jaar behandelingen ondergaat die de kans op herstel vergroten. Arjan is bij haar. En ook Margrit en de grote broer en zus van Isa vliegen deze zomer over. Opnieuw ondergaat zij zware behandelingen. In de onverbiddelijke hoop wederom dat die behandelingen zullen aanslaan.
Als stichting Isa Gaat Ervoor betalen wij het komende half jaar de kosten die niet door de verzekering worden vergoed. De acties die nog lopen, blijven wij als stichting uiteraard ondersteunen. Zodra de behandelingen van Isa achter de rug zijn, zal de stichting worden opgeheven. Notarieel is vastgelegd dat het bedrag dat dan nog op de rekening staat, volledig zal worden gedoneerd aan Villa Joep en de Kanjerketting. Daarmee komt het geld mede ten goede aan onderzoek naar neuroblastoom. Het feit dat de afgelopen maand vier kinderen aan deze ziekte zijn gestorven, geeft aan dat meer onderzoek hard nodig is. Heel hard.

Bedankt
Nog geen zes maanden geleden ontstond het initiatief voor de stichting. We stelden een doel. En trokken een plan. Een globaal plan. Hopende, niet meer dan dat, daarmee ons doel te gaan halen. Wat daarna gebeurde heeft onze stoutste verwachtingen overtroffen. Het heeft ons blij gemaakt. Trots. Enthousiast. Positief ook. Het afgelopen half jaar heeft een onuitwisbare indruk bij ons achter gelaten. En de bevestiging dat je er in Erp nooit alleen voor staat.
Via deze weg willen wij als stichting iedereen nogmaals en uit de grond van ons hart bedanken. Wij vroegen om uw steun. U gaf die. Spontaan. En onvoorwaardelijk. Dat verdient een groot compliment. Bedankt.

2 opmerkingen:

  1. wat geweldig zit hier met kippenvel
    wat een dorp echt super

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anne (stagiaire pedagogische zorg, afd. de Zee)11 augustus 2012 om 13:33

    Hoi Isa, Lot, Joppe, Arjan en Margrit...

    Ik was benieuwd hoe het met Isa en jullie gaat en kwam automatisch op jullie blog terecht. Wat is er veel gebeurt. Heel bijzonder te lezen dat iedereen zich zo voor jullie heeft ingezet en top dat er zoveel geld is opgehaald. Een hele zorg minder lijkt me.

    En wauw!..Bobbie op bezoek zag ik op de foto's. Daar krijgt ze nog steeds geen genoeg van?;-) Ik herinner me nog een middagje dat we de dvd echt grijs gedraaid hebben op de afdeling.

    Via deze weg wens ik jullie nog heel veel kracht voor de behandeling! Ik denk nog regelmatig aan Isa en de andere kids op de Zee..

    Groetjes Anne
    (was stagiaire van de pedagogische zorg op de Zee)

    BeantwoordenVerwijderen