woensdag 18 juli 2012

fingers crossed

Eerste week van de tweede kuur
Deze eerste week kreeg Isa vier dagen achtereen dus de IL2 een goedje dat de weerstand verhoogt.
Hoewel het spul 24 uur per dag inliep kon Isa af en toe spelen op de speelkamer.
Ook kwam er dagelijks wel een uurtje iemand spelen. Isa lag het grootste deel van de dag op bed, maar had al weer wat meer energie. Ze kan erg genieten van 1 op 1 aandacht van de speeljuffen. "Ik heb zin om lekker te knutselen, nee niet met jou hoor"
Verder heeft ze intussen wel alle combinaties van de kaart geproefd. Ze kon niet wachten tot Margrit en Joppe en Lot er waren: "Zijn ze al onderweg naar het vliegveld?"' " Zijn ze nu al in het vliegtuig?" etc.
Wat we al schreven: echt heerlijk om elkaar weer te zien.
Zelfs Joppe was knuffelig.
Vrijdagmiddag werd Isa ontslagen uit het ziekenhuis en zat het eerste deel van de tweede kuur erop. Maandag zou het tweede deel beginnen, een heel weekend om samen iets te ondernemen!

Weekend aan zee
Een weekendje naar zee, Jeee! Het leverde vrijdagmiddag de nodige hektiek op om nog een slaapplek en vervoer te regelen, maar het is uiteindelijk gelukt. Na 6 weken van elkaar gescheiden te zijn hadden Joppe en Isa het eerste deel van het weekend nodig om opnieuw de pikorde te bepalen. De achterbank van de auto is daar natuurlijk een uitgelezen plek voor. Overdreven lief doen tegen Lot en dan lekker op elkaar hakken. De strijd is nog niet beslist.

Een hotel aan een boulevard met aan de overkant het strand, een mooie vuurplaats en een een bijbehorend restaurant half in de openlucht. Voor de insider: alleen Bob Marley ontbrak nog.
Zaterdag aan het strand zagen we tijdens het schelpenzoeken, een groepje dolfijnen zwemmen. Zondag zijn we de dolfijnen van dichterbij gaan bekijken met een bootexcursie, Lot's droom, kwam zo de eerste week hier al uit.
Heerlijk om weer samen erop uit te gaan.


Dag 1 van deel 2 van de tweede kuur

Wat je noemt een pakkende titel.
Gisteren was het dan zo ver, het begin van de kuur met antilichamen en IL2 samen. Isa had de nodige pijn, maar het gevreesde hoesten bleef uit.
Isa heeft gisteren gelukkig erg veel kunnen slapen. Als ze dan wakker is, voelt ze zich ellendig. Isa wil graag dat je dan bij haar blijft, haar hand vasthoudt of samen met haar naar een filmpje kijkt. Met alles wat ze wil, reageert ze heel heftig op alles wat geen direct "ja" is. Het moet nu! gebeuren. De lengte van haar spreekwoordelijke lontje is terruggbracht tot die van een "weigeraar" op nieuwjaarsdag. Dat levert nog wel eens een spagaat op tussen mijn opvoedkundig geweten en dat wat pragmatisch en handig lijkt. Ook al is dit alleen in en rond de periodes dat ze duidelijk ellendig is. Ik ben een beetje bang dat ik een kleine McEnroe creëer (dan zonder zijn tennistalent).
Ook wat dat betreft fijn dat Margrit er nu is, om te zorgen voor de broodnodige variatie in het opvoedkundige spectrum.

Straks als ze weer fitter is, wacht ons nog een aardige uitdaging. Nu eerst maar eens lekker slapen.

1 opmerking:

  1. wat kan je het toch mooi onder woorden brengen arjan. Isa meid, wat fijn je steeds te kunnen zien via skype, wat fijn dat papa en mama nu allebei dichtbij zijn om je hand vast te houden als je je niet lekker voelt. Dat helpt he. Straks een auto en erop uit! We leven mee, ook nu we er even tussenuit gaan hoor. liefs bidjai, jim, fien en edith

    BeantwoordenVerwijderen