vrijdag 22 juni 2012

Staart eerste kuur en pijnlijke omweg

Om consequent te zijn: Vierde dag 1e kuur
Isa was dinsdagochtend rond vijf uur klaar met de vierde dosis en het is al met al veel beter gegaan.
Om de vier uur kreeg ze, preventief, een soort ventoline, tegen de hoestproblemen van de voorgaande dagen. De laatste uren snurkte ze en een half uur voor het eind kreeg ze nog een extra ventoline beurt, omdat ze wat moeizamer ademde in haar slaap. Waarschijnlijk wat vocht bij de longen.

Toch nog maar niet naar huis
Dinsdagochtend bij het artsenbezoek, gingen ze nog uit van een ontslag aan het eind van de middag. Isa voelde zich helemaal niet lekker, had ook nog pijn en ze kreeg een bloedtransfusie, dat gaf tot het eind van de middag de tijd om te zien of naar huis gaan verstandig zou zijn.

Isa kreeg vanaf dinsdagochtend geen morfine meer. Ze was al onrustig en duidelijk niet lekker, maar halverwege de middag, schreeuwde Isa het bijna uit. Ze kreeg toen een iets mildere pijnstiller. Ongelovelijk hoe ze daar een ander kind van werd. Vooraf was ze mopperig, een beetje dwars en een paar keer ontzettend kwaad geworden. Daarna zat ze lekker te kletsen en was ze vrolijk. Ze heeft hoogstwaarschijnlijk een groot deel van de dag toch meer pijn gehad, dan de zusters en ik in de gaten hadden. Ik had al tegen de zusters gezegd dat Isa geen pieperd was, maar heb het toch wat onderschat.
Daarnaast had Isa bij vlagen hoogfrequent en accute diarree, met alle lol die iedereen zich, al dan niet moedwillig, wel voor de geest kan halen.

Al met al reden om een nacht te blijven.

Naar Huis
Woensdagmorgen was daar weer die vrolijke meid en ging het een heel stuk beter met haar.
Het was toen al snel duidelijk dat we 's middags naar huis zouden gaan.
in de voorbereiding daarop moest er ook een naaldje in haar been worden vervangen.
Ondanks de verdovende zalf gilde Isa keihard.
" Jeetje, doet het zo'n pijn" vroeg ik: "Nee, maar ik ben zo bang".
Helaas zat de zuster te prutsen met de pleister om het naaldje vast te zetten, dat deed duidelijk wel pijn en daardoor moest het ook nog eens overnieuw.

We zijn woensdag middag om 16.15 het ziekenhuis uit gelopen en een Ben en jerry's ijscotent ingelopen. Ik had haar na alle ellende van de laatste dagen, een ijsje beloofd. Na een aardbeienijsje op het terras, zijn we naar de taxistandplaats toegelopen. Dat viel al niet mee voor Isa.
Hartstikke sjieke taxi, gloednieuw. Onderweg naast mij op de achterbank, zag ik Isa een beetje benauwd kijken: "Ik ben bang dat ik moet overgeven", "voelt dat zo dan"? "nee valt wel mee, maar ik moet er wel steeds aan denken".

Gelukkig ging het helemaal goed.

Isa was hartstikke moe. Thuis nog samen een stuk van de film van Wickey de Viking gekeken (met dank aan Jelle en Huub). Daarna was het al weer etenstijd. We wilden een broodje gaan halen bij de Subway en Isa wilde graag mee, lekker zelf wat uitzoeken. Toch nog de fietskar in elkaar gezet. Past ie op twee cm na niet door de deur (vul hier je eigen striptekst ballonnetje met vloek symbolen). Dus toch maar even Isa alleen gelaten. Dat is dan even minder en vindt Isa ook niet leuk.

Isa heeft vooral het beleg van haar lekkere Subway stokbrood gegeten
Ze had toch weer wat vlagen van pijn in haar zij. Ze wilde eerst geen pijnstiller, maar twee minuten later deed het toch af en toe flink zeer. " doe dan maar een druppeltje".
Met de ervaringen van eerder heeft ze toch maar een volle dosis gekregen.
's Avonds de koffer uitgepakt en alles opgeruimd. Heel nuttig. Bleek vandaag.

Thuis

Isa was donderdagmorgen na een onrustige nacht, nog niet echt fit.
Ze had erg pijn aan haar billen, bij inspectie vond ik een heleboel kleine blaasjes.
Ai, één of andere roos? Ziekenhuis gebeld. Ja gelijk komen.

Een pijnlijke omweg

In het ziekenhuis bevestigden ze dat het een soort roos is, alleen verbonden zij daar gelijk vier tot vijf overnachtingen aan, in quarantaine, dus geen speelkamer. Klote zeg maar gerust.

Om half negen was Isa gesetteld en hadden we het avondeten op en ben ik naar huis gefietst om vlekkie(haar knuffel) en de rest van de benodigdheden in de koffer te doen en op te halen.
Onder andere een harde schijf met een heleboel fantastische kinderfilms, Isa kan al niet meer zonder. Super!

Isa is kort na mijn vertrek in slaap gevallen. Ik was net op tijd terug voor de eerste nacht plas. Isa krijgt een hoop vocht intraveneus toegediend, dus het zal niet de laatste zijn vannacht.

Ik ga ook maar eens.


5 opmerkingen:

  1. Wat moeten jullie toch veel mee maken, ben je eindelijk thuis krijg je er weer wat anders bij.
    We hopen dat de roos snel weer verdwijnt en dat je weer met papa mee naar huis mag. Dan nog even wachten en dan komen mama, Lot en Joppe ook naar jullie toe en zijn jullie eindelijk weer samen.
    Heel veel succes, we denken aan jullie.

    Groetjes Gert, Jolanda, Geeke en Mijke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een spannende tijd maken jullie mee! Hoe knap ben je als je tussen alle pijn en ellende door toch nog kunt lachen samen. Isa en Arjan, heel knap en we wensen jullie allemaal nog veel succes de komende tijd. Fijn dat het bijna vakantie is, zodat jullie weer met z'n vijven zijn. Zet hem op!
    Groetjes Martin, Benita, Joost en Freek

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoe jullie meevaren op de stroom met wat jullie tegenkomen:ongelooflijk! Wat een sterk stel, en nog sterker straks met zun allen samen. Liefs uit Lekkerkerk

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Isa en Arjan,

    jeetje, wat een heftige reacties op de kuur. Heel knap hoe Isa en jij je daar doorheen slaan. Wij volgen jullie en denken veel aan jullie, heel veel sterkte met de kuren, succes en groeten van de kinderafdeling Bernhoven,
    Miranda.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. hoe sterk kan een mens zijn, is de vraag en zoveel onvoorwaarleke liefde voor elkaar wij denken aan jullie en volgen jullie blog fam huizinga sellingen

    BeantwoordenVerwijderen